Halls Gap

De weg naar de Grampians was redelijk saai, alleen grasland en weiden, af en toe een kudde koeien of schapen. Vanaf het plaatsje Penshurst konden we de Grampians in de verte zien liggen. De Grampians zijn een paar bergruggen die abrupt in het vlakke land oprijzen. Het gebied heeft een Aboriginal geschiedenis, in hun taal heet het Gariwerd. Vanaf het zuiden zijn we door de bergen naar Halls Gap gereden, waar ons motel is. Dezelfde dag zijn we nog naar de Boroka Lookout gereden van waaraf je een prachtig uitzicht over de omgeving hebt.

Op de eerste dag zijn we het gebied ingegaan en hebben we een wandeling door de “Grand Canyon” gemaakt. Voor Dora de eerste ervaring om door een kloof naar boven te wandelen, het was af en toe behoorlijk steil, dus pittig. Onderweg kwamen we nog een groep tegen die aan het abseilen waren, iets wat helemaal niet aan Dora besteed is. Na de afdaling zijn we naar de MacKenzie waterval gegaan. Het was de moeite waard om de afdaling naar de onderkant van de waterval te maken, zie de foto. Aan het eind van de dag hebben nog bezoek gehad van 5 witte kakatoes, die gezellig bij ons kwamen zitten. Eigenlijk waren ze op zoek naar wat eten, de paar koekjes die we gaven werden dan ook dankbaar opgegeten. Bij het vallen van de avond kwamen ook de kangoeroes tevoorschijn, er wordt heel wat afgehopt rond het motel, dat midden in een groot grasland ligt.

Op de tweede dag hebben we weer een wandeling gemaakt, dit keer naar de Lakeview lookout, vanwaar je een prachtig uitzicht over het meer hebt. Daarna nog een wandeling naar de Silverband waterval, niet zo spectaculair qua water, maar wel qua ligging. Jullie merken wel dat wandelen een van de belangrijkste dingen is in de Grampians, dus doen we dat ook veel. Het is een prachtige omgeving met een bijzondere natuur.

Vandaag, de laatste dag in de Grampions, staat de wandeling naar de Pinnacle op het programma. Volgens het boekje een wandeling die niet al te zwaar is. Het tegendeel is echter waar. Het loopt behoorlijk op en neer, soms op een manier dat je denkt hoe komen we daar boven. Maar dan toch na bijna 1,5 uur wandelen en klimmen zijn we bij de Pinnacle aangekomen. Het is een uitstekende rots, waar je boven op kunt klimmen en de grote diepte in kan kijken. Dit is voor mensen met hoogtevrees geen pretje. Toch maar even gekeken en daarna de terugtocht van ruim een uur. De rest van de dag hebben we niet veel meer gedaan, daar was het ook te warm voor, 28 graden. Tegen de avond kwamen onze kakatoes nog even langs voor een koekje. Alle vier een eigen koekje, want anders is er ruzie. We hebben we nog wat voorbereidingen gedaan voor de terugvlucht naar Singapore.

Morgen gaan we naar Melbourne om daar op het vliegveld afscheid te nemen van Australië. We hebben hier een mooie tijd gehad, veel mooie en leuke dingen gezien en gedaan.